حس

پرواز میکند

میچرخد در سرم

در دنیای پیچیده و آرام من

صدایم در جسم ثابتم میپچد

چشمانم میبیند

نور را وارد میکند

کور میشوم از نور زیاد

بعضی وقت ها تاریک و تار است

صدایم میکنند

مهاجر

انگار که از بیرون به تلنگر میزنند

وقت شکستن مرز است

قفسی که خودم برای خودم کشیدم

کوچک شده

وقت بیرون رفتن از این همه فکر است

وقت نمایش است

حس غریبی دارم

مثل آتشفشان خاموش

که سال ها آرام خوابیده بود

حالا روشن شده است

قلبم در زیر استخوان ها

می تپد

تند و داغ تر، از عمق وجود

حس غریب دوست داشتن

حسی که سال ها خاموش بود

حالا روشن شده

عمیق و شدید تر

با داغی که گرم میکند

نمی سوزم ، پخته تر میشوم

نمیدانم اسمش را چه میشه گذاشت

اما دیوانه است

مثل فوران آتش از دل سنگ

آرام پیش میرود

گرم و دل نشین تر میکند این زندگی را